میخاستم بیام بگم که زندگی کردن ، خوب زندگی کردن خیلی پیچیدس 

همین. 

کاش شاعر بودم، واژه ها را در آغوش میکشیدم و با وسواس روی کاغذ میچیدم و با حرکت دستام بهشون نظم میدادم، تا که چند بیت اونجوری که فقط از درون من میتونا بیرون بیاد روی سفیدیه کاغذ ظاهر بشه، ولی شاعر نیستم ... افسوس که نمیتونم غم رو مکتوب کنم ، حیف ! شعر تاثیرگذاری میشد. این چند بیت میخاست بگه که این زن که اینقد قوی به نظر میرسه در واقعیت خیلی زودرنجه ... و اگر میتونستی ببینی که چندبار در خودش میشکنه اینجوری باهاش رفتار نمیکردی ، ... 

میدونم که واقعا احساس من فاقد هرگونه اهمیتیه . 

روزا میگذرن ، زمان بهم میگه که دارم پیر میشم و این تنهایی پایان ناپذیره

کاش شاعر بودم، واژه ها را در آغوش میکشیدم و با وسواس روی کاغذ میچیدم و با حرکت دستام بهشون نظم میدادم، تا که چند بیت اونجوری که فقط از درون من میتونا بیرون بیاد روی سفیدیه کاغذ ظاهر بشه، ولی شاعر نیستم ... افسوس که نمیتونم غم رو مکتوب کنم ، حیف ! شعر تاثیرگذاری میشد. این چند بیت میخاست بگه که این زن که اینقد قوی به نظر میرسه در واقعیت خیلی زودرنجه ... و اگر میتونستی ببینی که چندبار در خودش میشکنه اینجوری باهاش رفتار نمیکردی ، ... 

میدونم که واقعا احساس من فاقد هرگونه اهمیتیه . 

روزا میگذرن ، زمان بهم میگه که دارم پیر میشم و این تنهایی پایان ناپذیره

من کجای این دنیا ایستادم ؟ و دنیا داره منو کجا میبره؟ تنها چیزی که تو دنیا بهش اهمیت نمیدم خودم هستم. امسال واقعا احتیاج داشتم که زیارت برم ، روحم خیلی درب و داغون ، خسته و تنها ، غریب و بی همزبونه ، باید براش کاری میکردم ولی نشد! گفتم هوا گرمه بچه ها اذیت میشن ، اون یکی رو از جیش گرفتم اذیت میشه ، این یکی خیلی کوچیکه آب و هواش عوض بشه اذیت میشه. موندم اینجا و باز برای خودم هیچ کاری نکردم. واقعیت اینه که دارم برای خودم کم میذارم و خودمو رها کردم. اونقدرا زرنگ و قوی نیستم که بتونم این چیزا رو از هم تفکیک بدم. دیگه الان که مادر هستم ، وظایف مادری غرقم کرده ، البته ازون مادرای خیلی رو اعصاب سعی میکنم نباشم که فقط خلاصه میشه در مادربودنشون ولی شاید ظاهرم شیک و مدرن باشه ولی در باطن همینکه توانِ اهمیت دادن به خودم رو ندارم کافیه که شبیه بشم به مادرای قدیمی و مامان بزرگا. میدونی آخه الگویی که رایجه تو خانواده ی ما ، همون الگویِ زن سنتیه که هیچی برای خودش نمیخاد و همه چی رو بپای بچه هاش میریزه. قشنگه! ولی داره داغونم میکنه . ازون زنِی که خیلی معنویات براش مهم بود به زنی بدل شدم که جایی برای معنویاتش نداره. خیلی ناراحتم میکنه این شرایط، دلم میخاد فراغ بال داشته باشم برای یه زیارت و اشک حسابی ، دلم میخاست امسال پیاده روی اربعین میرفتم ، دلم دیدنِ ضریح میخاست . اصلا اجر و ثوابی که برای مادراییکه بخاطر اذیت نشدنت بچه هاشون نرفتن رو نمیخام. اجر و ثواب میخام چیکار؟ وقتی اینقد حال دلم بده! دیگه عمرم قد نمیده که اون اجر و ثواب بدردم بخوره. خودم میفهمم چی میگم، چون خودم میدونم که دلم عادت داشت که با زیارت رفتن نرم بشه ، اینو ازش گرفتم ... شجاعته اینو ندارم که یه بچه ی دوماهه رو با خودم ببرم. نمیدونم بهش شجاعت میگن یا نه ! ولی برای من نشدنیه 

تحسین میکنم اوناییکه رفتن ، با سختیم رفتن! خوش بحالشون ، واقعا خوش بحالشون 

یکماه پیش دخترم بدنیا اومد

حالا دوتا دختر دارم 

وصف این حد از خوشبختی برام ممکن نیست 

امروز عکسای یکماهگی ازش گرفتم ، و البته عکس برای پاسپورت 

شاید اربعین ما هم قسمتمون بشه ...

نمیدونم آدما چطوری میتونن عوض بشن! 

تاریخ رو نگاه میکنم ، اصلا عوض نشدم 

خیلی همون آدمم 

بازم میخاستم اینجا غر بنویسم مثل همیشه 

البته بی حوصله شدم، اینو قبول دارم 

حس نوشتن نیست 

آهان راستی چجوری میتونید عوض بشید آدما؟ 

مثلا یکی چند وقت پیش میگفت ، مطالعه کردم فهمیدم خدا نیست 

میخام بدونم خدا رو حذف کرده چجوری میتونه زندگی کنه؟ 

چجوری میتونن؟ 

پ.ن: (شاید : سماء )

_ راستی قبل از شروع تعریف کردنام یه خبر بدم، برادرشوهرم یه دختر لبنانی گرفت :-)) این تفکره پسرای ایرانی درباره ی دخترای لبنانی خیلی چندش آور و خنده داره برام ، و تنها جمله ایکه میاد توی ذهنم اینه که : ما که با همزبون داریم زندگی میکنیم 90درصد حرفای همو نمیفهمیم خدا بداد اینا برسه خخخ ، حالا برای مراسم عقد و آشنایی بیشتر احتمالا تا ده روز آینده مام میریم دیاره اعراب و دیدارم از نزدیک با جاری عزیزم تازه میشه. خیلی از من کوچیکتره حس مادر به فرزند دارم بهش.

_ این هفته با برنامه های شلوغش بخیر گذشت، هم سفر دوستانه به قم انجام شد به تورلیدری من :)) هم جشن تولده دختری به همه خیلی خوش گذشت. هنوز بادکنکا روی دیواره ، راضی بودم از همه جزییاتش ، هم کیک خوشمزه و اقتصادی شد، هم شام خوب بود که مامانم اومد زحمتشو برام کشید، به بچه کوچولوهام خوش گذشت. دختری یکم بداخلاقی کرد چون مریض حال بود ولی وقتی بچه داداشم اومد دیگه به عشقش رسید و خیلی گوگولی شد. مهمونا خودمون بودیم و زنونه بود ، میخاستم باباها رو هم بگم ولی برای همسری ماموریت پیش اومد و رفته بود سنندج. تو این شلوغیا بهش میگم داری میری سنندج اونجا حالا شهید نشیا! یجا بهترو انتخاب کن :)) 

_ سفر قم هم خیلی خوش گذشت ، با بروبچ مجازی رفتیم ، از سال 87 که وبلاگ زدیم با هم آشنا شدیم و هنوز با هم در ارتباطیم، رفتیم خونه ی یکیشون و خیلی ازمون پذیرایی کرد و حسابی خاطره انگیز شد. اینقد برنامه فشرده بود و با بچه تنظیمش سخت بود فقط اون لحظه که داشتیم میدوییدیم که به قطار برگشت برسیم باید ازمون فیلم میگرفتن :)) یجوریایی هیچ گدوم باورمون نمیشد که تونستیم جمع بشیم آخه تعدامون زیاد بود با بچه کوچیکا 12 نفر میشدیم ، رفت با ون فرودگاهی رفتیم ، برگشت با قطار 

پ.ن: راستی رابطه م با همسر بشدت گل و بلبل شده چون همش ماموریت بوده

نمیدونم شاید بخاطر تاثیر ماه تولد باشه ، ولی حالا بخاطر متولد بهمن بودن یا هر دلیل دیگه ایکه هست، من خیلی به خودم انتقاد میکنم. یعنی همونقدر که برام مهمه و ریزبین میشم که فلانی اینجوری بود اونجوری بود، ده برابر بیشترش به خودم گیر میدم که اینجوری باید باشی اونجوری چرا نبودی ، خودتو اصلاح کن. پست قبلی یجوری بود انگار من ادم خوبه هستم و همسرم هم بدترین موجود کره زمین! نه اینجوری نیست، آدما که سیاه سیاه یا سفید سفید نیستن، خوبی و بدی ، کم و کاستی همه جا با همه. حالا میخام یکم شفاف سازی کنم. همسره چجوریه؟ ببین مهربونه ، دست و دل بازه به شدت که هر زنی آرزوش رو داره ، اوکی ، منطقی ، خوب ، گل و بلبل . ولی اینا همه شون تا وقتیه که از هم دوریم :)) وقتی قراره زندگی مشترک داشته باشی دبگه اختلاف نظر پیش میاد. حالا من کیم؟ من اون زنم که هر کسی آرزوشو داره داشته باشه ، نایس و باهوش و مهربون و خوشگل ولی اینام باز از بیرونه ، توی زندگی مشترک من واقعم نمیتونم ابراز علاقه کنم ! نمیتونم خرگوش بشم ! هر چند دوشبه دارم میو میو میکنم شاید یکم ناز بنظر بیام :)) ولی این حجم از منطقی بودن بیشتر برای باباهاش نه برای مامانا :) اینم نقص منه. من مهندسم همه چی برام عدد و رقمه ، همه چی برام قانون احتماله ! یه حرفی میزنم یادم نمیره ، برام سنگینه آدما قولاشون رو فراموش کنن . من با معرفتم ولی برای زنا بی معرفت بودن حسن محسوب میشه، رفیق خوبیم ولی همسر کاملی نه. هفته ی دیگه سومین سال تولده دختر قشنگمه، اعتراف اینکه چثدر از خودم شناخت پیدا کردم برای خودم شیرینه. من میدونم ازدواج گل و بلبل نیست ، توقع پرفکت بودنم ازش نداشتم. فقط همین توضیحاتو میخاستم بگم. بریم برای غر زدن دیگه ...

هی حال و احوال خودمو رصد میکنم ، ببینم چطوره اوضاع! باید بگم خیلی گنده! اصلا نباید اینجوری باشه. باید به خودم قول بدم برم مشاوره و حرف بزنم   و جلسات مرتبی هم برم. چون که اینجوری پیش بره جوره خوبی نیست و منم با دیواراییکه دور خودم کشیدم کسی رو ندارم که مطلع بشه پس خودم باید یکاری کنم. فقط هم چارش حرف زدنه ، معاشرت کردنه ، دور زدنه ، خونه نبودنه ... اون قسمتی از وجودم که حالش همیشه خوبه و شلنگ تخته میندازه ام حالش زیادی خوبه ، اونقدری که دیشب دوستامو ردیف کردم هفته دیگه بریم قم. مسافرت زنونه :) خوش میگذره باهاشون ، دوستای خوبی برام هستن ، گوشهای شنواییکه همیشه هستن ، امنن برام ، و زیادی آدمای خوبی هستن، خیلی از من بیشتر خوبن. دیگه هفته دیگه میخام برای دختری تولد بگیرم ، کیک سفارش دادم و وسایل تزیینی خریدم و همه چی ردیفه. یه ترسی داشتم از تولد گرفتن ، دارم باهاش کنار میام ، باتشکر از مامانم که این ترسو تو دلم انداخته . دیگه راستی اینقد شلوغه که شاید شنبه با اون یکی سری از دوستام یه دوره مهمونی بریم :)) خیلی خنده داره شلوغی این هفنه ایکه داره میاد. راستی یچیز دیگه! رفته بودم گلفروشی سرشهرگ برای تولد مامانم دسته گل بگیرم ، یه خانومی اومد تو دیدم عع همون دوستمه که باهاش شریک شدم و باهاش تو قیافه ام :) سلام کردمو و صحبت کردیمو و رفع کدورت شد، گفت میخای سر به تنم نباشه ؟ گفتم روانی هستم ولی روانپریش که نیستم :)) خلاصه که اگه از دنیا برم دیگه با کسی کدورتی ندارم هع. 

پ.ن: خونه ساکته ، دختری خوابیده ، باباش بعد از یه بحث سیاسی سنگین با من! رفت سرکار براش کار پیش اومد. میخاستم بگم که با زناتون حرف سیاسی میزنید؟ خیلی خرید :)) از شوهر بودن بویی نبردین از من بشما نصیحت. زناتونو بو کنید ، ببوسید ، نازش کنید ، تعارف کنید برم برات چایی بیارم ؟ میگه نه من میرم میارم بشین خسته ای. اون وقت پاتونو دراز کنید از آرامشتون لذت ببرید. آخه بحث سیاسی؟ شت!

روی صندلی نشستم ،
پشت میزناهارخوری که پشتش ناهار و شام و حتی صبحانه نمیخوریم،
روبروم آینه است به خودم نگاه میکنم ، خیلی غمگینم.
عمیق نیست ولی هست. دلم یه هم صحبتی طولانی میخاد 

پونزدهمین روز مهرماهه، در جریانید که همه چی فیلتر شده ، و این جوک معروف که آیفون خونمون هم فیلتره :) البته فک نکنید که من نت نداشتم! زهی خیال باطل که من نت نداشته باشم هع! (نمک بریزم یکم خب) وی پی ان پولی داشتم ، سفت کردن برادرا اونم قط شد ، شوهره رفت یه روتر آورد خونه که میگه روش وی پی ان داره ، در کل دو روز که خیلی سفت بود هیچی نداشتم ولی الان همه چی بازه ، بازتر از همیشه :)) در جمهوری خلق چین هم اگر زندگی میکردیم ما ایرانیا حتما راهی برای دورزدن فیلترینگ پیدا میکردیم . خلاصه این همه فخرفروشی کردم که بگم به سرعت نور همه چی وصله ، و با هزار تا اپ جدید هم آشنا شدم که حتما جایی دستمو میگیره. الان دارم موسیقی سطح پایینی گوش میدم که خیلی خزه ولی خوشم میاد ازش ، سلنا گومز با یکی دیگه میخونه ، یعنی به حدی صدای اون مرده خزه که در تاریخ بی سابقس ، دوست دارید اسمشو بذارم ؟ آهنگ ترندیه باحاله یبار گوش بده شاید رفت تو مخت :)....... calm down, by Rema & Selena Gomez 

راستی بگم اینو تا یادم نرفته، پیج کاریمون که روی اینستاگرامه یادتونه؟ خب ما فقط اونحجا فروش داریم. اگه بشه اسمشو فروش گذاشت :)) الانم که فیلتر شده ولی خب ملت هستن و استوری گذاشتم بازم ویو بد نبود ، ولی بخاطر این اوضاعی که هر روز داره پیش میاد فضای فروش و کسب و کارا همه توی اعتصاب هستن. و البته مخاطب هم دل و دماغ خرید نداره ، اگر شروعم کنم به استوری گذاشتن خب احتمال 90 درصد از طرف پیجای همکاری فحشای آبدار میخورم . ولی زیادم مهم نیست چون اگر یادتون باشه من با شریکم مشکل خوردم و خودبه خود کارمون به هوا رفته. و دو سه ماهی میشه در حد دو کلمه هم با هم حرف نزدیم. توی ایتا و تلگرام کانال زدم اونم چون جوگیر شدم ولی اطلاع رسانی نکردم و خودم با خودم دوتایی توی کانال هستیم :)) اینم شانس مایه .... موزیک رفت ترک بعدی ، چون وایبش خوبه براتون میذارم اینم گوش بدین : Paro , by Nej 

قبل ازینکه صفحه بلاگ رو باز کنم ، فکر میکردم قراره خیلی پرمحتوا بنویسم ولی زکی :)) همونجوری مسخره شد بازم. بااینکه دوساعته دارم گریه میکنم و چند تا شیشه آبغوره گرفتم ولی میخوام بنویسم خیلی مبتذل میشه. میگم کاش توی مخمون نکرده بودن که ازدواج کنی کامل میشی! لعنتی آخه من ازدواج کردم به قهقرا سقوط کردم ، تکامل کجا بود؟ یادش بخیر یادمه یه بلاگ بود اسمش این بود: ازدواج نکنید! باید تمام خطوط این جمله رو با طلا گرفت و روشو با الماس منقش کرد. واقعا مثل خر تو گل گیر کردم. چقد تنهایی مقدس و زیباست :) بخدا اینکه با یه آدمی زندگی مشترک داشته باشی فقط یه جوکه! این حرفم توی روزای اول زندگی نیستا، دیگه داریم هفت ساله میشیم ، تو بگو به سرسوزن تفاهم! وای البته که نباید تفاهم داشته باشیم ما دوتا آدمیم با دوتا دنیای متفاوت. فقط میتونم بگم منم یه آدم تندخوی بداخلاق شدم از همنشینی و مصاحبت با همسر عزیزم :) خیلی حال به هم زنه یکی بیاد در مورد زندگی مشترکش اینجوری بنویسه ، منم میخوندم آدماییکه اینجوری یه طرفه از همسراشون انتقاد میکردن ، ولی بیا قبلو کنیم که اینجا وبلاگ منه و واقعا دلم میخاد حتی فحش هم توش بنویسم و خودمو خالی کنم ، و دوما اگر حالم خوب بود و دلم ازش پر نبود که الان تو بغلش بودم و مشغول تایپ کردن نبودم! پس وجدان عزیزم دو دقیقه ساکت باش بذار درد دلامو بنویسم، هرچند شاید آدم چندش و بی انصافی به نظر بیام! باشه! ولی من یه حدودی رو بهش پای بندم، نه اونقدری قربون صدقه میرم که حل بشم در شخص مورد نظر، و نه هیچ وقت بی احترامی میکنم ، حرف زشت هیچوقت ! توهین و تحقیر اصلا! پس الان یه سرسوزن بهم حق بده که دلشکسته و درمنده باشم. فقط نمیدونم این زندگی چی به سر من آورده که ناامید نمیشم ، خسته نمیشم ... جوری برنامه نویسی شدم که در بدترین شرایط دارم میسنجم که چه راهی بهتره و چه راهی بهتر جواب میده! شت به این همه نیرو و امید. براتون بازش کنم که اینجوری بخای آدم قوی ای باشی واقعا بعضی آدما قبولت نمیکنن، اونا کسی رو میخان که بدونشون نتونه زندگی کنه، که ظریف باشه ، که بدونشون نتونه نفس بکشه، که از نجات دادنش حس قدرت کنن! که از کمک بهش قهرمان بشن. شت!