آنها که مي مانند ...

هميشه يک روز رفته اند ...

تا که امروز مانده اند ...

شايد رفته اند تا سقف آرزوهايشان را بلند کنند ...

شايد براي ارزش لبخندي کوتاه ...

شايد براي آويختن پنجره اي زيبا ...

و شايد براي خوشبختي ...

خوشبختي مگر چيست ...؟

جز تک تک ثانيه هاي زيبا از زندگي که تو را ...

غرق لذت مي کند ...؟

گاهي بايد رفت ...

تا بتوان ماند ...[گل]

سلام.

تبعيت در قالب "سخنان زيبا" نيست؟ مگه سخن زيبايي هم داشتند از اول؟

هــــــــي....

اللهم عجل لوليک الفرج...

بابت روضه ممنون

نه خدا رو شکر پسمل نيست!

خوبه! و البته دلش براي خاله رهگذر تنگ