این وبلاگ حکم خونه متروکی رو پیدا کرده در یک شهرستان دور! خیلی دور که بهم ارث رسیده، دلم نمیاد خرابش کنم و اونقدری هم وقت رسیدگی بهش رو ندارم هز از چند گاهی میام بهش سرمیزنم کنارش احساس آرامش و بهش احساس تعلق میکنم. یادآور خاطرات خوب و خوش قدیمه برام، روزهایی رو برام تداعی میکنه که جوان و پرشور و باانگیزت بودم با سری بسیار نترس. الان یه آدم دیگه هستم واقعا یه آدم دیگه. 

همین، دلم میخاست وبلاگم بروز بشه با همین حرفهای معمولی

حال دلم: خوب، معمولی،باثبات، آرام