یکی از خوبیاش اینه ، وبلاگو میگم ، اینکه اتوبان نیست هر کسی بیاد رد شه یعنی تو کوچه پس کوچه ی خودت بازم برای خودت مینویسی و معمولا هم چرت و پرته و خودت سر در میاری ! مثل اینستاگرامه کوفتی و تلگرامه گوربگوری هر کی هر کی نیست. هر کسی سبک و شخصیته نوشتاری کوفتی خودشو داره. اینو گفتم که گفته باشم که یادم باشه هیجا وبلاگ نمیشه!

حالا ما دو روز اومدیم به قصد هجرت یعنی اینجوری باید خون به جیگر ما کنن رفقا؟؟؟ یعنی به جای الهی فدات بشم خوبی اونجاس؟ والا بخدا من تا همین الان نفهمیده بودم که هزار و بیشتر کیلومتر از کشورم دور شدم !!! از بس این رفقا گفتن یهو باورم شد اصلا غم عالم دلمو گرفته یه وضعی!!! نامردا! بی انصافا! حالا آدم دستش به جایی بند نیست یهو تو دلش خالی میشه... 

خوشحالم از برگشتن به نوشتن، یعنی میشه بیشتر بنویسم؟ کاش ان شاءالله