از مرگت ناراحت نمیشوم، 

اگر قرار باشد

پیشِ من

که پیش از تو رفتم بیایی.

پ.ن: یجورایی اصلا دوست ندارم شعر کپی کنم اینجا ولی چاره ای نیست چون نه شاعرم که بتونم شعر بگم! نه دلم میاد اینجا رو رها کنم! نه میتونم همزمان بنویسم! نه پارسی بلاگ سیستمشو عوض میکنه :/ پس همینجوری مجبورم کپی پیست کنم :-)) اونم چه کپی کردنه سختی !!! قرعه ایندفعه به مرحوم یداللهی افتاد که تو فیدلی اشعارش اومده بود صدره منتخبا! خدارحمتش کنه بالاخره شاعر بودن تنها مزیتش این میتونه باشه خدابیامرزیا الی الابد میشه تقریبا. شاعرم نشدیم :( پس اینهمه حرفای تلمبار شده تو قلبمونو چطوری منتقل کنیم بالاخره؟؟؟ وبلاگ نوشتن که از مد افتاد :-) انگار تو اتاقه خالی نشستم دارم با آینه صحبت میکنم، اینجام که خودم تحریم کردم پس حرفی نمی مونه ...