روزهای آخر ماه مبارک رمضان رسیده و بعد از شبهای پرخیروبرکت قدر و روزهای بندگی ... من که کار خاصی نتونستم انجام بدم ولی همین ادای بنده های خوب رو درآوردم و روزه و قرآن دست گرفتن یکم حسِ آدم حسابی شدن بهم داده. دلم خیلی پره، میدونم دارم دنیا و آخرتمو تباه میکنم و خیلی ناراحتم، چند روز دیگه زائر کربلا هستم و اینم یه توفیق دیگس که نصیبم شده و کاش بتونم استفاده کنم. از عاقبتم میترسم و اینکه دارم غرق در این دنیا میشم. کاش اینقدر عبس و بیهوده روزهارو به شب نمیرسوندم. الان مدت زیادیه که تنها دعام تقریبا همین دعاهای دنیایی شده و چی بدتر ازین ؟؟؟ اوضام ردیف نیست و این شاید خوب هم باشه که میدونم اوضام چقدر افتضاحه. 

راستی اثاث کشی به من ل جدید انجام شد بالاخره ولی خب اینجا هنوز سروشکل خونه رو نگرفته و یکم بمب ترکیده. یه ماه طول کشید و جون به لب شدم. خداروشکر مکان جدید به مسجد خیلی نزدیکه و امیدوارم بتونم بیشتر استفاده کنیم. بدیش اینه از مامانم دور شدم و به مادرشوعر نزدیک شدم :-))