شناختی که در بیست سالگی بهش احتیاج داشتم از خودم الان در دهه ی سی زندگیم دارم بهش دست پیدا میکنم. امشب یقین کردم که اگر مشاوراملاک بودم خیلی خیلی موفق میشدم در شغلم! و البته هیچ وقت این اتفاق نمیافتاد ولی پس از سالها بالاخره فهمیدم که در چه جایگاهی موفقترین میتونستم باشم. یا اینکه اینو میدونم که بوسیله ی نوشتن خیلی بهتر و کاملتر قادر به بیان منظورم هستم، با حرف زدن و صحبت کردن هیچ وقت نمیتونم احساس واقعیم رو نسبت به موضوعی بیان کنم! کسی نمیتونم قانع کنم! بحثها به نتیجه نمیرسه و در صغری کبری چیدن خیلی ضعیفم، البته خوب مینویسم و میتونم با کبوتر نامه رسون بالاخره منظورم رو برسونم :-) خلاصه که کشف های جدیدی کردم، کشف که نه، به یقین رسیدم در مورد خودم و دیگه دارم بسمتی میرم که مثل سنگ سخت میشم و تغییر برام سخت میتونه باشه پس این منم. و خواهم بود. من، سی سالگی رو بیشتر و بسیار بیشتر از بیست دوست دارم و ازش لذت میبره.