فقط فیلمهای قدیمی، دیدنشون حالم رو خوب میکنه. به طرز عجیبی بی احساسی مد شده. نمیدونم شایدم من قدیمی شدم و نمیتونم نسل جدید رو درک کنم، ولی آخه این چه فیلماییه که میسازن؟ نمیخوام حالا مثال بزنم ولی فیلمهای قدیمی خیلی حال خوب کن هستن، چند تا فیلم ایرانیه که چند وقت یبار میبینیم ، اولیش : جهان با من برقص ، در هر شرایطی فیلم خوبیه . هفته پیش گمونم، سن پطرزبورگ رو دیدم، اونم خیلی خوشم میاد ازش و توی پلی لیسته حال خوب کناست. امشب سر به مهر رو دیدم. اینا رو وقتی میرم خونه ی مامانم پلی میکنم توی تلویزیون و زیاد کاری به نظر بقیه ندارم، چون اینقد خونه شلوغه که اصلا جایی برای فیلم دیدن نیست، بچه ها دارن بازی میکنن و مامانم توی آشپزخونه است یا داره قرآن میخونه، خواهرم توی اتاق داره درس میخونه چون کنکور ارشد داره، بابم هم سرش تو گوشیه داره اخبار چک میکنه. سر به مهر ، رو بخاطر لیلا حاتمی پلی کردم، خواهرم میگه من شبیه لیلا حاتمی هستم؟ با قاطعیت میگم : نه! اصلا وایب لیلا حاتمی نمیدی، حالا گیر داده من وایب کیو میدم پس؟ گفتم آخه لیلا خیلی آروم و گوگولیه تو اصلا شبیهش نیستی، یکم فکر کردم و هر کسی رو گفتم بیشتر داشت بهش برمیخورد :-)) آخر گفتم رعنا آزادی ور ... آخه جدی هستی و حرفتم راحت میزنی والا . گفت تو ولی وایب حدیث میرامینی رو میدی ، برام جالب بود. شیطونیش آره 

فیلم درباره ی دختری بود که وبلاگ داره، همون روزا برام تداعی شدن ... خیلی زیاد به گذشته فکر میکنم و واقعا اینکه این همه سال گذشته برام سخته. دلم میخاد به گذشته برگردم تا اینکه به آینده برم. من توی گذشته آدمای عزیز زیادی داشتم ... چی شد این همه تنها شدم ، چی شد همه چی اینقد عوض شد؟ حتی رفتار آدمها توی فیلم نشون میداد چقد همه چی کن فیکون شده، این شبکه های اجتماعی زدن زیر میر و همه معادلات رو بهم زدن. خواهرم میگه خب چرا دختر توی فیلم برای گفتن این موضوع ساده اینقد دست دست میکنه؟ خب بگه دیگه ... میگم خواهر من! واقعا داریم درباره ی زمانی صحبت میکنیم که هکه چی متفاوت بود، آدما روشون نمیشد هر حرفی رو بزنن ... درباره ی چند سال قبل صحبت میکنیم ولی انگار قرنی پیش بوده، حیا داشتن ، احترام ، تامل ، تفکر ، عمق ... داریم فسیل میشیم. 

پ.ن: موسیقی گوش بدیم؟ محمد علیزاده ، دریا