پر کن دوباره کِیْل مرا ایها العزیز

عاقا یعنی یه دختری داریم خانوم! خانوما، فقط تو لباس پوشیدن اعتماد بنفس نداره و هر وقت میخوایم بریم مهمونی نوایِ «من چی بپوشم؟» سر میده. خاطرنشان کنم که کمد لباساش سه برابر کمد منه. الان که ساعت دو نصفه شبه داره برای جلسه ی فردا لباس پرو میکنه. این دختر قشنگ ما کسی نیست جز همسرمان:/ بعد از شونصد دست لباس عوض کردن بالاخره یه ست انتخاب کرد که بنده مهر تایید نهایی رو زدم :)) 

تو شدی قند خراسان

و منم چای شمال

قصه ی تلخی من

با لب تو شیرین شد

خب ازون خبرایی که قبلا داده بودم هیچ خبری نیست، همسری رستوران نزده و من دوربینمو نفروختم و چند شب پیش بهم وحی شد که عع عع  چرا نمیری درست حسابی عکاسی یاد بگیری حالا که امکاناتش داری و بعد به عالی ترین ایده رسیدم، اینکه دانشگاه تهران عکاسی بخونم و بعد هی مسئله رو آسونتر کردم و الان به خودآموزی رسیدم چون هزینش کمتره :)) بماند که اون وسطا به همسری گفتم: برم کلاس عکاسی؟ و با استقبال گرمش مواجه شدم بخاطر همین تصمیم گرفتم که خودم دستم بکار شه و امشب اولین جلسه ی خودآموزی برگزار شد و بنده الان یک عدد دیافراگم بلده خفنه خودساخته هستم. میدونم رو یه چیزی کلید کنم یادش میگیرم مثل همون قلاب بافی که هیچی بلدش نبودم و الان که بلدشم. اینم یاد میگیرم، قصد خفن شدن ندارم یکم برم جلو ببینم علاقمندیم به کجاش علاقمنده. این بود این روزهای پاییزیه خود را چگونه میگذرانیدمون که البته روزها رو به بطالت قطعا و شبها رو به درس خوندن میگذرانم. 

راستی راجع به یه موضوعی حرصم دراومده، اونم آموزشه هر چی تو ایرانه، یه چیزی حالا هر چیزی! میخوای یاد بگیری بابتش ملت ازت پول میخوان درحالیکه همونو سرچ کنی تو یوتوب این کافرای کاملا مسلمون مفت و مجانی با روی باز آموزش دادن! در مورد خودشون چه فکری میکنن اونایی که از هیچی دارن پول درمیارن و چقدرررررررر احمقن اوناییکه برای این چیزا پول میدن. خساستم اجازه نمیده پول مفت ببدم بهشون.

همه محاسبات مرا در هم ریخته ای

تا یک ساعت پیش

فکر می کردم

ماه در آسمان است

اما یک ساعت است

که کشف کرده ام

ماه

در چشمان تو جای دارد

عاقا تسلیم! من برگشتم، نشد وبلاگمو ول کنم. یعنی میشد نخواستم بشه. مدیونید اگه فکر کنید وبلاگ نزده بودم جای دیگه و بااسم دیگه:)) یعنی همون توبه ی گرگ مرگه رو از روی من گفتن. خب خب خب باز برگشتم اینجای عزیز، با یه عالمه خوبی و یه بدی که اونم گاهی رودربایستی داشتن با خودمه توی نوشتن. حالا علی اللحساب این دوتا نوشته ی اونور که میارمش اینور و اونورو پاک میکنم. راستی بااینکه اینجا هیشکی نمیاد ولی اونطرف اصلااااااا هیشکی نمی اومد:)) اصلا یجورایی ترسناک طوری! یوهاهاها هم شنیدم.

آبان_1

این سریال شبکه رو هر شب دارم میبینم و دختر خانواده تو دوران عقد باردار شده و اوضاع بقول خودشون خاک برسری شده و آبروی خانواده در خطر افتاده و به خاک سیاه نشستن! حالا این وضعیت برای کساییکه تو شرایط عادی نیستن زیاد پیش میاد ولی حالا دونفر بخوان مثل بچه آدم بچه دار بشن باید صدوبیست و چهارهزار پیغمبر رو دخیل ببندن!!! تقریبا هفت سال میشه این اوضاع منه :/البته به احتساب همه چی روی هم :-)) دیگه قضیه فرسایشی شده و مثل یه اتفاقی که باید باشه و اگه نباشه اصلا نمیشه، اخت شدم بهشا. 

تو دنیای پوچ اینستا داشتم چرخ چرخ میزدم و ازین فیلمهای خودم انجام بدم و‌اینا میدیدم یهو چقدر دلم نجاری خواست! یعنی چوب و ساخت و ساز باهاش رو‌ دلم خواست! شاید یه روزی نجارخانوم خوبی شدم. حتی ممکنه این موضوع در کهنسالی محقق بشه:-)) 

یه نیاز خیلی مهم دارن آدما! نیاز به اینکه حس مفیدبودن داشته باشه و یکاری کنه و خلاصه بهش نیاز داشته باشن، ازین نیاز ویژه که پاک غافل شدم. پاک پاکاااا

عاقا ما این کانالو تاسیس کردیم، خب توقع نداشتم یه سلام و احوالپرسی که هزار تا سین بخوره ولی خب انتظارم نداشتم سه تا سین بخوره که اونم یکیش خودم باشم :-)) خلاصه که اونجا هست برای خودش یوقتایی دلم خواست سلفی همین الان یهویی یا یه لینکه مفید بذارم که بعیده ولی برای نوشتن اینجا همچنان به کار خودش ادامه میده. اولین دلیلش اینه که پایین میگم و دومین دلیلش اینه که پایین نمیگم و سومین دلیلش اینه که عاقا اینجا حداقل فکر میکنم بازدیدکننده دارم و کامنت نمیذارن و نمیفهمم که بازدیدکننده ندارم خب :/ 

دلیلم: الان یک ساعت تقریبا چت های دوست داشتنی ای با یه دوست قدیمی داشتم، دوستی که تقریبا ده ساله مجازی مونده و الان برای خودش خانمی شده. تو دلم یه عالمه شاد شدم و یه عالمه خوشحال. دیدنه یه دوست قدیمی که برات یادآوره جوونی و سرزندگیه خیلی لذت بخشه. و چون دوست داره اینجارو باعث افتخارمه که وبلاگم سرپا باشه. 

پانویس: تو اینستاگرام یه پیج برای پرندهام زدم که عاقا عکساو فیلماشون لایک میخوره ها:-)))) منم خودم یه دیدنه عکس و فیلمهای پرنده ها معتاد شدم. اینم اعتراف کنم که حداقل روزی دوساعت رو کنار دوستان سپری میکنم. ببین آدمو به چه کارایی وادار نمیکننا. 

پانویس همچنان: شوعره یه دفعه بهش وحی شد که که میخواد یه رستوران بزنه، خب بیکاری بهش فشار آورده و نظم زندگیش بهم خورده. کسیم دست بدستش نداد تا ایده هاشو عملی کنه. دیگه خودش داره یکاری میکنه و از اموال منم بعنوان سرمایه استفاده میکنه:-)) من کی بودم:-) خلاصه که پول از من و کار از همسر. طلاها پر! دوربین عکاسی پر! یه خوبی ای که داره اینه که میتونی صددرصد این اطمینانو بهش بکنی که از پس همه کار برمیاد. بامید خدا موفق شه پول منم خورد خورد بده خب:/ 

پانویسان: کلاس خیاطی که نصفه موند و رفتیم حالا قراره شروع کنم باز. شروع شه هنرنمایی کنم. 

خب ایده های خوب را باید رو هوا دزدید:-)) کوچه ب ما به کانالی در تلگرام منتقل شد.

اینم آدرس: https://t.me/koooche

خب فقط یه مسئله میمونه که اونم کامنت گذاشتنه که خب بیاین اینجا کامنت بذارین اگه ناشناسین و اگر آشنایین که خب پی ام میدین خو:) 

1.سریال La Casa de Papel رو دیدم، دوسش داشتم :-) الانم آهنگش رفته تو مخم -> کلیک و یک ورژن دیگه

2. راستی خواهری دانشگاه قبول شد همون رشته ای که دوست داشت: ریاضی دانشگاه تهران 

_همین

عزاداریها قبول، امسال زیاد فرصت عزاداری پیدا نشد از کم توفیقی. شبهای خانم رقیه و حضرت علی اصغر طلبیدن